Fysieke extase: dans en minimal music verrukken het Kasselse publiek!

Fysieke extase: dans en minimal music verrukken het Kasselse publiek!

De langverwachte voorstelling ‘Transmuted Symphony’ van Andrea Peña vond plaats op 16 juni 2025 in de goed gevulde keldertheater van het Fridericianum in Kassel. Zodra ze binnenkwamen, kreeg het ensemble het publiek op gang met ritmische kniebuigingen, terwijl op de achtergrond al luide minimal music speelde. Deze geluiden, ontstaan ​​in de jaren zestig in de VS en sterk beïnvloed door verschillende muziekstijlen zoals jazz en psychedelische rock, creëerden een unieke gymsfeer die bij het hele optreden paste. De minimalistische muziek negeert compositorische conventies grotendeels en creëert door repetitieve structuren en tonale eenvoud een hypnotiserend effect, dat ook terug te vinden was in Peña's choreografie. Wikipedia meldt dat het op veel plaatsen wordt beschouwd als een soort antithese van het serialisme en dat de populariteit ervan veel verder reikt dan popmuziek.

In de intieme ruimte van het souterraintheater voerden de dansers hun bewegingen niet alleen in kleine, zorgvuldige stappen uit, maar kwamen ze ook in trance-achtige toestanden terecht, waardoor de tijd voor het publiek bijna zinloos werd. Eén danser had zelfs rechtstreekse interactie met een toeschouwer, waardoor de verbinding tussen uitvoering en publiek nog verder werd versterkt. Deze interactie weerspiegelt het verlangen om menselijke nuances in realtime te ervaren, zoals de choreograaf vooraf had gesuggereerd. De voorstelling wisselde ritmisch af tussen collectieve acties, solo's en acrobatische ontmoetingen, waarbij emotionele thema's als eenzaamheid, angst en pijn centraal stonden.

De esthetiek van minimalisme in dans

De artistieke integratie van dans en muziek is niet alleen een kenmerk van de avond, maar maakt ook deel uit van een grotere trend binnen de hedendaagse kunstscene. De avant-garde heeft sinds het begin van de 20e eeuw een revolutie teweeggebracht in veel traditionele kunstvormen en heeft momenteel een blijvende invloed op de ontwikkeling van de podiumkunsten. Acties zoals happenings en performances verenigen verschillende kunstvormen en brengen aspecten van tijd en ruimte samen die voorheen gescheiden waren ZKM. Deze versmelting bevordert een nieuwe vorm van interactie in het kunstveld, die ook terugkomt in het werk van Peña.

Wat vooral indrukwekkend was, was hoe de groepen zich vormden tot levende sculpturen en een sfeer van collectieve ervaring creëerden. Het optreden eindigde na een uur abrupt, terwijl het publiek uitzinnig applaudisseerde en 99 toeschouwers een staande ovatie gaven. Dit enthousiasme is een duidelijk voorbeeld van de succesvolle combinatie van dans, muziek en de intense emotionele belevingswereld. Peña sprak over het doel van haar choreografie om kijkers een tastbare energie te geven en een gedeelde reis door menselijke emoties te bieden.

Conclusie en context

Hoewel de creatie als niet vernieuwend maar wel uiterst overtuigend wordt omschreven, blijft de discussie over de plaats van minimale benaderingen in de hedendaagse kunst levendig. Choreografen als Peña laten zich inspireren door minimal music, die naast haar zelfstandige karakter ook geïntegreerd wordt in nieuwe dansvormen. Het creëren van een collectieve ervaring en het gebruik van repetitieve elementen in dans weerspiegelen een trendoverschrijdende esthetiek die door veel hedendaagse kunstenaars wordt gebruikt.

Daarnaast vond gelijktijdig met deze première een gigantisch technofestival plaats op het nabijgelegen documentaplein, wat die avond de culturele diversiteit van de stad onderstreepte. De verbinding tussen dans, muziek en het stadsleven laat zien hoe levendig en dynamisch de culturele scene van Kassel vandaag de dag is en hoe deze in dialoog gaat met traditionele kunstvormen.